Komünizm Kapitalizmin Ölümcül İnsani Felaketlerine Son Verecek
14 Şubat – Geçen hafta Türkiye’nin güneyinde ve Suriye’nin kuzeybatısında en az 38.000 kişinin ölümüne neden olan 7.8 büyüklüğündeki deprem gerçekten iki hikayeli.
Birincisi, Güney Türkiye’nin hikayesi, ırkçı kapitalizmin bir doğa olayını nasıl felakete dönüştürdüğünün bir başka örneğidir. Jeologlar ve mühendisler bu tür depremlerden kurtulacak binaların nasıl inşa edileceğini biliyorlar, ancak kapitalizm altında kârlar insan hayatından önce geliyor. Komünizm kâr için üretimi ortadan kaldıracaktır. Eskinin enkazı üzerinde komünist bir dünyayı yeniden inşa etmek için birlikte çalışacağız. İnsan refahını en önemli önceliğimiz olarak, güvenli bir şekilde inşa etmek için bilimi kullanacağız.
İkinci hikaye, depremin zaten iç savaşın harap ettiği toplulukları vurduğu Suriye hakkında. Emperyalistler arası rekabetin yüz binlerce insanı öldürdüğü ve milyonlarca insanı evlerini terk etmeye zorladığı yer. Emperyalistler arası rekabetin ve iç savaşın sağlık ve sosyal hizmetler altyapısını harap ettiği ve enkazda mahsur kalanları kurtarmak için Türkiye’den hiçbir kurtarma yardımının zamanında sınırı geçemeyeceği anlamına geldiği yer.
İşçilerin ulusları yoktur! Sınırları olmayan komünist bir dünya için mücadele ediyoruz. Desteklediğimiz tek savaş, kapitalistlere karşı bir savaştır – komünizm için devrimci bir savaş.
Türkiye: Kapitalizm Felakettir!
Birçoğumuz ırkçı kapitalizmin doğal bir olayı nasıl felakete dönüştürdüğünü deneyimledik. Patronların ve hükümetin, emekçi kitlelerin sefaletinden kâr elde etmek için el ele çalıştıklarını gördük. Devlet yardımlarının hiçbir zaman marjinalleştirilmiş azınlıklara ulaşmadığını ve sadece birbirimize güvenebileceğimizi gördük.
Türkiye iyi bilinen hatalarla kesişmiş durumda. 1999 yılında 7.4 büyüklüğünde bir depremden sonra katı bina kodları yürürlüğe girdi. Ancak güvenli inşaat kârı azaltır. Böylece Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın kapitalist hükümeti, müteahhitlerin 75.000 binaya kadar güvenlik kodlarından yasal muafiyetler satın almalarına izin verdi.
Yeni binalar krep gibi çöktü ve binlerce insanı öldürdü. Sevdikleri de dahil olmak üzere her şeyini kaybeden insanların kitlesel öfkesine bir sop olarak, bir avuç müteahhit tutuklandı. Bazılarının İstanbul havaalanında nakit dolu bavulları vardı. Mayıs ayında yeniden seçilme tehlikesiyle karşı karşıya olan Erdoğan, öfkeyi kendisinden ve yozlaşmış hükümetinden uzaklaştırmayı umuyor.
Türkiye, 1980’lerde faşist terörle bastırılan güçlü bir işçi sınıfı hareketine sahipti. Erdoğan sadece seçimlerden değil, komünizm için işçi sınıfı devrimi potansiyelinden de korkmalı.
2005 yılında New Orleans ABD’deki Katrina Kasırgası’ndan ve Pakistan’daki 2022 sellerinden sonra yabancıları ve komşuları kurtaranlar, Watsonville’deki çökmüş binalardan arkadaşlarını kazdıkları için tutuklanmakla tehdit edilenler ve 1989 Loma Prieto ABD depreminden sonra Oakland’da mahsur kalan arabalar, bir felakette kime güveneceklerini biliyorlar.
Türkiye Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı (AFAD) hazırlıksız ve yetersiz personele sahipti. Deprem büyük ölçüde Kürt bir bölgede meydana geldi. Kürtler, tarihi anavatanları doğu ve güney Türkiye’nin çoğunu ve kuzey Suriye, Irak ve İran’ın bazı kısımlarını kapsayan marjinalleştirilmiş bir etnik kökendir. Birçok Kürt hiçbir zaman devlet yardımı beklemiyordu. 2012 yılında Kürt kenti Van’da meydana gelen depremden sonra hükümet yardımları bile engelledi.
Yerel halk arkadaşlarını ve komşularını kurtarmak için inisiyatif alıyor. Buna karşılık, inşaat şirketlerine işçilerin ölümlerinden kâr elde etmeleri için serbest bir el veren hükümet, şimdi “yağmacıları” tutuklamak için kurtarma işçileri gönderdiğinden daha fazla polis ve asker gönderiyor.
Polis, Suriyelilere “hırsız ve yağmacı” olarak saldırmak ve dövmek için uyanık gruplar örgütlemek için sosyal medyayı kullanıyor. Suriye iç savaşından gelen mültecilere yönelik saldırılar, patronların işçi sınıfına karşı kullanacakları silah cephaneliğinin bir parçasıdır: yabancı düşmanlığını yaymak, göçmenlere ve mültecilere saldırmak, kitlelerin öfkesini kapitalizmden uzaklaştırmak.
Avrupa Birliği (AB), Türkiye’ye Suriye, Afganistan, Pakistan, Bangladeş ve Somali’den gelen sığınmacılara sığınmak üzere on milyonlarca Euro gönderdi. Bu sinik hareket – eski sömürgelerindeki savaşların sonuçlarını dış kaynak olarak kullanmak – Türk hükümetinin onlara iyi bir yaşam sağlamadan onları alan sinizmi ile eşleştiriliyor.
Türkiye’de en az 3,6 milyon Suriyeli mülteci yaşıyor ve bunların 1,7 milyonu depremin vurduğu on ilde Geçici Koruma altında. Çoğu kentsel alanlarda yaşıyor, mülteci kamplarında değil. Onlar, hayatta kalmak için her gün mücadele etmenin yanı sıra, kapitalizmin ekonomik krizi için günah keçisi ilan etmeye çalışan politikacılar tarafından kışkırtılan artan yabancı düşmanı saldırılarla karşı karşıyalar.
Muhalif siyasetçiler, Suriyelileri kaçtıkları iç savaşa geri döndürme tehdidinde bulundu. Erdoğan onları Suriye’nin kuzeyinde Türk işgali altındaki bölgelere göndermekle tehdit ediyor. Dünya çapındaki okuyucular bu durumu tanıyacaktır. O, Güney Afrika’daki Zimbabve’den işçilere yönelik yabancı düşmanı saldırıları, Meksika’daki ve ötesindeki Orta Amerikalılara yönelik saldırıları ve “daha az kötü” Demokratların Trump’ın ırkçı politikalarını sürdürdüğü ABD-Meksika sınır krizini yansıtıyor.
Suriye İç Savaşı ve Mülteci Krizi: Çok Daha Büyük Bir Hikaye
Suriye’deki depremin öyküsü gelecek: Emperyalistler arası rekabet ve savaştan kaynaklanan giderek daha yıkıcı ölüm ve yıkım. Suriye’deki on iki yıllık iç savaş, 2011 Arap Baharı sırasında hükümet karşıtı bir ayaklanmayla başladı. O, ABD emperyalizmi ile onun Rus rakibi arasında bir vekalet savaşı haline geldi.
IŞİD’in önderlik ettiği cihatçı bir isyan, Hayat Tahrir el-Şam (HTS) olarak bilinen eski El Kaide savaşçıları, kuzeydoğuda Rojava’nın kontrolünü ele geçiren Kürt savaşçılar ve Türkiye ile kuzey sınırının çoğunu kontrol eden Türkiye destekli faşist milisler tarafından karmaşıklaştırılıyor.
Rusya destekli Esad, ABD emperyalizminin bölgedeki zayıflığını gösterecek şekilde, hâlâ iktidardadır. Obama, 2012’de, Esad’ın NATO destekli Kürt liderliğindeki güçlere yönelik kimyasal saldırılarının “kumda kırmızı bir çizgi” olduğunu söylemişti. Ancak ABD hiçbir şey yapmadı ve Esad’ın güçleri bir dizi askeri zaferi pekiştirdi.
Suriye çatışması, ABD ile Rus emperyalistleri arasındaki güç dengesinde bir devrilme noktasına işaret ediyordu. Gelecekteki tarihçiler bunu III. Dünya Savaşı’nın ilk savaşlarından biri olarak tanımlayacaklar.
Bu iç savaşta en az yarım milyon insan öldü. Altı milyondan fazla mülteci Suriye’den kaçtı. Yaklaşık yedi milyon kişi daha çoğu kuzeybatıda olmak üzere iç mültecilerdir. Türkiye sınırının hemen karşısındaki Afrin / İdlib bölgesi, en tartışmalı çatışmalardan bazılarına tanık oldu. Aynı zamanda bu depremin harap ettiği alandır.
Bir Savaş Aracı Olarak Yardım
Bugüne kadar sadece bir sınır kapısı açıktı. HTŞ kontrolündeki İdlib vilayetinde. Ancak deprem hasarı nedeniyle Perşembe gününe kadar yardım konvoylarına açılmadı. Hala sadece sınırlı insani yardım geliyor.
BM geçen haftayı Suriye hükümetiyle (ve onların Çinli ve Rus destekçileriyle) Afrin ile Türkiye arasında bir sınır kapısı açması için konuşarak geçirdi. Afrin büyük ölçüde Kürt. ABD 2019’da onları terk edene kadar Kürt Rojava ordusu tarafından kontrol edildi. Şimdi Türk ordusu onu kontrol ediyor. Yardım nihayet geldiğinde, Suriyeli Kürtler bunların hiçbirini alamayacaklar.
Bu arada, ABD ve AB yaptırımları, Suriyelilerin günlük yaşam için gerekli tıbbi ve diğer kaynaklara erişimini engelleyerek ve bu felakete yanıt vermeyi daha da zorlaştırarak sağlık sistemini yok etti.
ABD birlikleri, petrol üretimini kontrol etmek için Suriye’nin bazı kısımlarını işgal ediyor. Depremzedelere yardım etmek yerine yanında durdular. Yardımda sunulan acınası meblağlar, Ukrayna’daki savaşa yapılan büyük harcamalar eliyle cüceleşiyor.
Kapitalist kriz yoğunlaştıkça ve savaşlar yayıldıkça, Suriyeli mülteci krizi dünya çapında tekrarlanacaktır. Afrika’daki iç savaşlar, Suriyeli kardeşleriyle birlikte Avrupa’ya sığınmak isteyen Akdeniz’e cesaret eden milyonlarca insanı yerinden etti. İklim krizleri, baskı ve yoksulluk her gün Orta Amerika ve Meksika’dan binlerce kişiyi ABD sınırına gönderiyor. Ukrayna’daki ABD-NATO/Rusya vekalet savaşı milyonlarca mülteciyi yerinden etti.
Tüm emperyalistler ve milliyetçiler, işçi sınıfı kitleleri enkaz altında ölürken, sinik bir şekilde güç oyunları oynuyorlar.
Bu hikaye hepimizin karşı karşıya olduğu geleceği anlatıyor. Savaş, ırkçılık ve kapitalist sömürü sınıfımızı öldürüyor. Tüm dünyada, kapitalizm-emperyalizm, soykırımsal felaketlerin koşullarını yaratmaktadır.
Bu durum karşısında, nerede olursak olalım, Uluslararası Komünist İşçi Partisi’ni inşa etmek her zamankinden daha önemli hale geliyor. Ordu içinde örgütlenmek özellikle acildir. Bütün ulusların işçileri ve askerleri bu savaşları ve felaketleri komünizm için devrimci bir savaşa dönüştürebilirler.
